Gister twee foto's van Kito gemaakt toen hij ontspannen een rondje in de zon door de tuin maakte.Vandaag hem even te grazen genomen. Zijn broek en onderkant staart nabij anus goed uitgekamd. Ik moest hem even tegen houden en dan is het door de poten zakken en plas laten lopen maar hij lijkt dan gelukkig alsnog te snappen dat ik hem enkel wil helpen en het daarna voor hem daar prettiger voelt en laat het dan vervolgens braaf toe. Het dode haar is er nu goed uit en hopelijk kan Kito er dan weer even tegen.
Voor de andere honden was het een saaie week.Vanochtend met Zani, Freek en Brown lekker in de zon gewandeld maar vanmiddag kwam er meer bewolking. Gelukkig bleef het droog want Brown had een boffie. 
Een gezin die dit weekend op herfstvakantie in Drenthe was nam haar vanmiddag mee voor een lange wandeling. Ik kreeg een blije voldane Brown terug. De dochter had een goede observatie gedaan. Ze vertelde dat als zij (of een ander gezinslid) wat achterbleef dat Brown ipv volle kracht vooruit juist omkeerde en zoiets had van de roedel moet compleet zijn. Dat is een positieve lieve kant van Brown die ik nog niet van haar kende. Ze gaan nog uitzoeken of er tussen alle bewogen foto's van Brown ook nog leuke foto's tussen zitten šen zullen nog schrijven hoe ze Brown hebben ervaren. Wie weet kan het Brown helpen want ze zit hier immers al 2 jaar.
Brown was 1 van de overgeschoten honden van de Protectora te Fuentevaqueros die dicht moest en leeg omdat de gemeente alles plat zou gooien en er een nieuw asiel gebouwd ging worden. In de tussentijd was er geen oplossing voor de honden... die moesten maar naar het dodingstation van Granada vond men bij de gemeente. Gelukkig dacht de rescue en ook wij daar anders over. Brown was al ooit uit een dodingstation gered en verdiende een thuis, ipv weer afgeserveerd te worden naar een perrera. Maar vooraf had niemand haar medische problematiek wat betreft de zwakke blaassluitspier kunnen voorspellen en dat maakt haar zo moeilijk plaatsbaar. Al gaat het op een dag als vandaag met voldoende wandelen helemaal goed. Ondertussen is er in Spanje trouwens weinig gebeurd. Het verlaten asiel verpaupert en is overwoekerd omdat de gemeente het niet onderhoud. Er is nog altijd niets gesloopt, laat staan dat men begonnen is met dat op papier prachtige nieuwe asiel te bouwen. Schandalig maar in Spanje hebben de dieren weinig prioriteit. 
Vandaag kreeg Lydia bezoek en ze vonden haar leuk en lief.Ik mocht haar dus uitzwaaien. Het zal nog wel een paar dagen spannend blijven, want het is toch een hele overgang maar de eerste berichten zijn positief en geven veel vertrouwen.
De dag begon met een flinke bui maar daarna scheen de zon.
Op met Lydia naar het bos bij Fochteloƫrveen. 
Daar was het prachtig!
Genoten van de prachtige herfstkleuren. 
Maar ook wel wat weemoedig want als het goed is was dit onze laatste wandeling samen. 
Deze prachtige lieve grappige aandoenlijke schat krijgt morgen bezoek van haar adoptiegezin. Ze is er zo welkom!
Lydia is gereserveerd. Morgen huisbezoek en dan krijgt ze als het goed is zaterdag bezoek.
Vanochtend telefoon dat de rest van de bestelde medicatie voor Brown en Lydia ook binnen was en opgehaald kon worden in Bovensmilde. 
Besloten met Lydia op pad te gaan en de medicatie op te halen met aansluitend een leuke wandeling even verderop.
Daar ligt een prachtig rustig pad door de velden naast het natuurgebied/schietterrein defensie.
Wat is het daar toch altijd prachtig.
Lydia heeft heerlijk gesnuffeld en ik heb genoten van de vele paddestoelen. 
Nagenietend thuis achter de pc gekropen want er was een leuke reactie voor Lydia binnengekomen. Vol spanning wachten op antwoord. En tja als mensen dan terugmailen dat ze gaan voor een Iberische eigenwijze zonaanbiddende knuffelvragende rescue..... dan klinkt dat toch naar DE aanvraag voor Lydia? Morgen gaat Dirkje bellen dus duimen jullie met me mee?
Of ik wil poseren voor de wingerd in herfstkleuren?
Met een pluche egel omdat de echte egel nog slaapt?
En dan ook nog vragen of ik mijn oor wil terug klappen.Dat gaat te ver. Doei!
Vanmiddag medicatie voor Lydia ophalen in Bovensmilde en meteen Freek meegenomen voor wat socialisatie. Ik kwam tegelijk aan met een mevrouw die haar katten kwam ophalen. Het was rustig in de praktijk en de mevrouw was ook heel rustig en Freek reageerde heel goed op haar. Daarom het aangedurfd om haar op gegeven moment aan Freek wat lekkers te laten geven (stukje van een vleesstick gekocht bij de Action met de cadeaukaart van de baasjes van Cora) en dat nam hij aan. Hoera! Toen was ik aan de beurt en medicatie in mijn tas gedaan. Daarna kreeg Freek ook van de assistente nog lekkere Frolic dus zijn dag was goed. Niets handson hoeven in de praktijk maar wel even buiten je comfortzone. 
Spannend voor Freek dus om het af te schudden nog kort even uitwaaien op het fietspad bij het schietterein.
Trots op Freek!
Vanavond gingen we op jacht. Het doel was een foto te schieten van de volle maan boven Smilde. In eerste instantie zat de maan achter sluierbewolking maar toen we weer terug waren in de bebouwde kom werd de maan zichtbaar.Meteen een mooie video gemaakt waarop te zien is dat Kito nu echt mee wandelt.
Voor wie dit vandaag leest en nog naar buiten gaat om de hond uit te laten..... kijk omhoog en geniet! Deze volle maan is groter dan gewoonlijk. Een prachtig en bijzonder gezicht!!
Sinds de mislukte adoptie is het moeilijker om met andere honden te gaan wandelen en Lydia thuis te laten. Ik heb thans natuurlijk minder honden en ik probeer normaal in de ochtend nu met de hele roedel van 4 wandelhonden te lopen. Brown en Lydia aangelijnd en dat matched niet echt dus ik moet de lijnen steeds ontvlechten. Maar omdat Lydia sindsdien ook meer aan me hangt had ik haar soms even een paar meter los iets wat ik bij Brown niet hoef te doen want die krijg je dan niet meer 123 te pakken.
Dit keer op het tractorpad besloten haar bijna het hele stuk los te laten. Lydia heeft jachtinstinct, maar reageert niet op de kieviten die verderop zaten. Gelukkig nog geen ganzen in de velden want daar is ze wel allert op. En zou ze een haas zien dan zou ik haar wel nog zeg maar in zicht hebben. Enkel bij het laatste knollenveld wel even aangelijnd gehad want stel dat ze daar een haas achterna gaat richting de landweg of sluizen dan is ze ook nog eens zo uit zicht. Het ging heel goed en ze kwam regelmatig een snoepje halen. Toen ik bijna terug was bij de auto aarzeling of ik haar zou aanlijnen maar ja door die modder heen navigeren is met enkel Brown makkelijker dus ik had Lydia nog los. Zani kon in het begin nog wel eens de auto voorbij lopen en stukje landweg in willen maar Lydia lijkt wel okay met auto rijden. Echter het was niet dat Lydia weg liep.... ze liep gewoon niet verder. De andere honden zaten met wat snoepjes inmiddels in de auto maar Lydia stond nog in de modder. Niet omdat ze niet verder durfde maar omdat het kennelijk zeer smakelijk was. Smakelijker dan die brokjes die ik ze als zijnde snoep verkoop. Ik kon roepen wat ik wilde. Pas toen ik haar ging halen besloot ze wel te komen en liep ze alsnog keurig naar de auto. Hopelijk hoef ik er in de nacht niet uit omdat ze al die aarde weer moet uit poepen. Stiekem moet ik om haar lachen. Het is me er eentje!
Brown is dol op eten en wat is het mooier dan een snoeppakket helemaal voor jou die je niet met de andere honden hoeft te delen! Snoepjes die ondersteunend moeten zijn voor de gewrichten en kauwstaven voor behoud gebit.
Marjan en Reinier, heel veel dank! Brown is er blij mee!
Ruim 10 jaar geleden werd Sara geadopteerd. Een schat van een podenco meisje. Onlangs kregen we het verdrietige bericht dat Sara is ingeslapen. Ruim 14,5 jaar oud. Ze was gewoon op en met heel veel verdriet hebben ze haar laten gaan. Rust zacht lieve Sara!
Ook bv van Tango die vandaag precies 4 jaar geleden geadopteerd is. Een super leuke hond maar zijn vrouwtje heeft ook wel de handen vol aan deze puber gehad. Maar ze is gelukkig nog zeer blij met haar maatje. Leuk filmpje gehad van Tango uitwaaiend langs de zeeuwse kust. En dan is het daarna natuurlijk goed rusten. Wat heeft hij het toch heerlijk!
Op facebook krijg ik de laatste weken veel herinneringen te zien aan de 2e kans honden die op de open dagen te bezoeken zijn geweest. Wat waren dat leuke dagen met dan ook prachtige herinneringen! 
Want bij de baasjes van Cora een 2e kans hondje uit 2015 leeft Dierendag zeker nog wel!!!! Dit vond ik vandaag in de brievenbus. Heel veel dank!
Vandaag ging het echter als vanouds en alle honden gingen vlot mee. Soms geef ik bij het in de auto laden een snoepje maar niet altijd. Vandaag niet. Tijdens begin wandeling besloot Zani een akker met uien in te lopen en dat mogen de honden van mij niet. Ik riep maar ze rook iets erg lekkers en dacht doei ik kom nu even niet. Ik dacht nou dan rammel ik even met het snoepdoosje. De Felix methode werkt prima bij Zani. Had ik een leeg snoeptasje bij me...................... oei.š Snoepdoosje vergeten er in te stoppen. Lag nog in de kast. Gelukkig kwam Zani uit zichzelf snel en hebben we lekker gelopen, maar ze vonden het wel gek dat ik niets uitdeelde uit het snoeptasje. Thuis maar even de worst aangesneden (die ik al voor dierendag morgen had klaarliggen) en uitgedeeld en het goed gemaakt.
Hoewel Kito hands-on contact wat mijdt, al helemaal als het niet van hemzelf uit gaat (al kan hij soms ook heerlijk komen om geaaid te worden), is het zeker echt een herdertje die bij de roedel wil zijn en die zich ook aan mij gehecht heeft. Kito ligt dan ook vaak ergens bij me in de buurt zowel binnen als wanneer ik buiten in de tuin bezig ben. Hij kan dan echt lekker liggen te soezen. Maar kan ook kiezen voor een rustige wat verstopte plek buiten en binnen. Bij zijn vrouwtje had hij vroeger ook zo plekjes in de tuin is me verteld.Nadat er geen hondenbenches meer in de huiskamer staan en hij beter om de bank kon lopen bleek hij (ook bv in de nacht) graag achter de bank te liggen. De eerste keren was het zoeken waar hij toch was, maar het bleek duidelijk een prettige terugtrekplek voor hem en daarom kreeg hij daar een half jaar geleden een kussen. Lastige is dat als ik een foto wil maken dan verstoor ik zijn gevoel van veiligheid en staat hij direct op en is weg. Toch een paar keer geprobeerd maar resultaat was een verstoorde Kito en zijn gevoel van daar veilig liggen weg en geen goede foto's. Maar in augustus bij daglicht heb ik een keertje hem ongemerkt kunnen filmen. Freek heeft me niet verradenš
