Gisterochtend met de drie oudere dametjes langs de dierenarts geweest.Begin december kreeg Mamba plastabletten om het vocht af te drijven en dat werkte super. Door foutjes kwam pas in maart de uitslag van het bloed en daar bleek dat haar hartwaardes perfect waren. Raadsel. Dus geen hartprobleem maar misschien toch een longprobleem? Advies toch maar te minderen met de plastabletten maar dan kwam het kuchje terug. Door een crash was helaas de oude rontgen weg en afgesproken als ik naar het hoofdgebouw moest nieuwe rontgen te laten maken. Dat is gister gebeurd en duidelijk is een sterk vergroot hart zichtbaar en ook indruk van wat vocht weer. Luchtpijp was dit keer gelukkig wel vrij maar klinisch beeld van hart probleem is er dus duidelijk wel ondanks de bloedwaardes. Dus de plaspillen blijven er in. Dan Sabba. Zij heeft de nodige medische aandachtspunten waaronder bloedarmoede. In Spanje was de waarde al van 26 naar 29 gegaan en nu bij controle gestegen naar 34. Het moet zijn minimaal 37 dus ze is er nog niet maar het gaat de goede kant op. Wat in Spanje niet gecheckt was dat was de schildklier. Nu is bloedarmoede een goede verklaring voor haar vaak apatische gedrag maar ik had sterk het vermoeden dat ze daarnaast een schildklier probleem kon hebben ook gezien haar huid en kale staart en lopen.Gelukkig mocht ik dat van de stichting Esperanza ook laten checken en was de dierenarts ook wel willend en ja hoor bingo. Nu dus schildklierhormoon. Gister meteen gestart met de medicatie, maar waar bij Mamba direct al zelfde dag verschil was merk ik bij Sabba helaas nog geen verbetering. Hopelijk is het een kwestie van een paar dagen geduld hebben. Op de foto een lachende Lima, een raar gezicht wat ze vaak doet en wel grappig is. Ze greinst met haar lippen opgetrokken. Foto's maken van Lima is nog steeds een ramp maar knuffelen kan ze goed. Ze deed heerlijk de ronde langs arts en assistente en won hun harten. De zet om haar over te zetten op hypo allergeen voer is een goede en eigenlijk kan zij nu gewoon ter adoptie. Thuis is ze een blij ei geworden die typisch podenco het gaten graven heeft ontdekt en steeds met zwarte poten en een zwarte snoet het huis in komt. Niet de bedoeling maar die blije kwispelstaart in combi met tevreden grijns is onbetaalbaar. In januari bijna ingeslapen in het dodingstation, dan in maart een inspecteur die tegen de dierenarts in Spanje in zei die hond moet worden ingeslapen. En als je dan nu ziet hoe ze geniet en blij is en straalt. Ze speelt en lacht en als er eentje kwaliteit van leven heeft dan is Lima het wel. Daar waren ze het in de praktijk gelukkig helemaal mee eens. Niks inslapen. Het is moeilijk om Lima leuk op foto te vangen maar toch ga ik proberen een tekst te maken en haar ter adoptie te zetten in de hoop dat er mensen zijn die haar nog even een heerlijk pensioentje willen bieden. Wel bij een andere hond, dat lijkt ze echt nodig te hebben. Ze is hier vooral met Thirza nu in de weer die nu dus ook begint te graven. Of Thirza haar toekomstige baasjes daar nu blij mee zullen zijn is de vraag. Gelukkig heeft Thirza ook heel veel goede dingen geleerd. Vandaag heeft Thirza mee gelopen aan de prikkelrijkere drukkere kant van de vaart. Ze keek haar ogen uit en heeft ook veel gesnuffeld. Soms even ineen krimpen maar goed angstherstel en weer mee door. Heel veel indrukken waar ze morgen weer even een dagje van mag bijkomen en dan zaterdag hopelijk adoptie en dus weer een spannende dag als ze mee mag naar haar nieuwe huisje. Eerder deze week maakte ik deze video van Sabba. Die was ook even aan het graven, maar stopte snel toen ik het wou vastleggen. Het is namelijk niet zo dat Sabba enkel er apatisch bij staat hoor. Ze hobbelt ook zeker blij rond en gaat steeds vaker even met staartje in de lucht stoer even waaks aanslaan. De dierenarts vermoed echter dat ze gezien de staar alles maar wazig zal waarnemen wat kan verklaren dat ze pas eet of in huis komt als ik een uitnodigend handgebaar maak. Of ze is heel bescheiden. Als ik over het veldje loop dan hobbelt Sabba altijd gezellig met me mee. Sta ik stil dan komt ze meteen bij me staan in de hoop dat we gaan kroelen. Ze dringt zich niet op maar tegelijk kun je gewoon niet om haar heen😍. Ik ben gek op haar.
Begin december kreeg Mamba plastabletten om het vocht af te drijven en dat werkte super. Door foutjes kwam pas in maart de uitslag van het bloed en daar bleek dat haar hartwaardes perfect waren. Raadsel. Dus geen hartprobleem maar misschien toch een longprobleem? Advies toch maar te minderen met de plastabletten maar dan kwam het kuchje terug. Door een crash was helaas de oude rontgen weg en afgesproken als ik naar het hoofdgebouw moest nieuwe rontgen te laten maken. Dat is gister gebeurd en duidelijk is een sterk vergroot hart zichtbaar en ook indruk van wat vocht weer. Luchtpijp was dit keer gelukkig wel vrij maar klinisch beeld van hart probleem is er dus duidelijk wel ondanks de bloedwaardes. Dus de plaspillen blijven er in. 
Dan Sabba. Zij heeft de nodige medische aandachtspunten waaronder bloedarmoede. In Spanje was de waarde al van 26 naar 29 gegaan en nu bij controle gestegen naar 34. Het moet zijn minimaal 37 dus ze is er nog niet maar het gaat de goede kant op. Wat in Spanje niet gecheckt was dat was de schildklier. Nu is bloedarmoede een goede verklaring voor haar vaak apatische gedrag maar ik had sterk het vermoeden dat ze daarnaast een schildklier probleem kon hebben ook gezien haar huid en kale staart en lopen.
Gelukkig mocht ik dat van de stichting Esperanza ook laten checken en was de dierenarts ook wel willend en ja hoor bingo. Nu dus schildklierhormoon. Gister meteen gestart met de medicatie, maar waar bij Mamba direct al zelfde dag verschil was merk ik bij Sabba helaas nog geen verbetering. Hopelijk is het een kwestie van een paar dagen geduld hebben. 
Op de foto een lachende Lima, een raar gezicht wat ze vaak doet en wel grappig is. Ze greinst met haar lippen opgetrokken. 
Foto's maken van Lima is nog steeds een ramp maar knuffelen kan ze goed. Ze deed heerlijk de ronde langs arts en assistente en won hun harten. De zet om haar over te zetten op hypo allergeen voer is een goede en eigenlijk kan zij nu gewoon ter adoptie. Thuis is ze een blij ei geworden die typisch podenco het gaten graven heeft ontdekt en steeds met zwarte poten en een zwarte snoet het huis in komt. Niet de bedoeling maar die blije kwispelstaart in combi met tevreden grijns is onbetaalbaar. In januari bijna ingeslapen in het dodingstation, dan in maart een inspecteur die tegen de dierenarts in Spanje in zei die hond moet worden ingeslapen. En als je dan nu ziet hoe ze geniet en blij is en straalt. Ze speelt en lacht en als er eentje kwaliteit van leven heeft dan is Lima het wel. Daar waren ze het in de praktijk gelukkig helemaal mee eens. Niks inslapen. Het is moeilijk om Lima leuk op foto te vangen maar toch ga ik proberen een tekst te maken en haar ter adoptie te zetten in de hoop dat er mensen zijn die haar nog even een heerlijk pensioentje willen bieden. Wel bij een andere hond, dat lijkt ze echt nodig te hebben. Ze is hier vooral met Thirza nu in de weer die nu dus ook begint te graven. Of Thirza haar toekomstige baasjes daar nu blij mee zullen zijn is de vraag. Gelukkig heeft Thirza ook heel veel goede dingen geleerd. Vandaag heeft Thirza mee gelopen aan de prikkelrijkere drukkere kant van de vaart. Ze keek haar ogen uit en heeft ook veel gesnuffeld. Soms even ineen krimpen maar goed angstherstel en weer mee door. Heel veel indrukken waar ze morgen weer even een dagje van mag bijkomen en dan zaterdag hopelijk adoptie en dus weer een spannende dag als ze mee mag naar haar nieuwe huisje. Eerder deze week maakte ik deze video van Sabba. Die was ook even aan het graven, maar stopte snel toen ik het wou vastleggen. Het is namelijk niet zo dat Sabba enkel er apatisch bij staat hoor. Ze hobbelt ook zeker blij rond en gaat steeds vaker even met staartje in de lucht stoer even waaks aanslaan. De dierenarts vermoed echter dat ze gezien de staar alles maar wazig zal waarnemen wat kan verklaren dat ze pas eet of in huis komt als ik een uitnodigend handgebaar maak. Of ze is heel bescheiden. Als ik over het veldje loop dan hobbelt Sabba altijd gezellig met me mee. Sta ik stil dan komt ze meteen bij me staan in de hoop dat we gaan kroelen. Ze dringt zich niet op maar tegelijk kun je gewoon niet om haar heen😍. Ik ben gek op haar. 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten