Met Kiwi lijkt het goed te gaan. Ik mis haar, maar een hond minder te verzorgen hebben is erg fijn.
Nog altijd teveel honden dus er gaat veel voer doorheen. Natuurlijk is het mijn hobby dus het is niet erg dat ik ook wat moet kopen, maar ondanks dat ik gelukkig weinig dierenartskosten e.d. aan mijn eigen honden heb, gaat het zo wel hard met mijn hondenpotje. Dus heel blij was ik dat ik voer kreeg van Michiel en Dirkje. Verder kreeg ik van Attje en vandaag ook van baasjes Smartie (zie foto) geld gedoneerd om voer te kopen. Volgende week dus maar weer bestellen voor Kaas, Noble en Freek. Die 3 eten zo een 10 dagen van 15 kilo voer dus dat is 3 zakken per maand.
Verder dropten de baasjes van Snowy nog 3 prettige hondenkussens, waar Snowy niet op wil liggen. Hier zijn de honden er wel blij mee en ik ook! Ook nog een doosje met aardappels en wat grote uien, vers geoogst van het land, want Snowy zijn baas die is aardappelboer. Boffie dus voor mij. Had toevallig net winterpenen gekocht maar geen aardappels in huis. Komende week maar eens heerlijke hutspot koken. Daar is het wel weer voor.
Vandaag niet gaan wandelen. Druk bezig overtollige hondenspullen uit te zoeken boven. Binnenkort wordt dit (met het per abuis gekregen kattenvoer waar ik geen belang bij heb) opgehaald door een andere stichting die transporten heeft naar asielen in het buitenland. Zo komt het toch weer goed terecht en heb ik eindelijk weer wat ruimte boven.
Druppelsgewijs zijn er reacties. Geen zicht op huisjes maar toch hoopvol dat mensen wel kijken. Ik moet nodig Lydia en Nilsson beter adverteren en ook voor de andere honden de advertenties opnieuw zetten, maar voor ze zorgen is een aardige dagtaak en met al die regen is het gewoon ook modderig en steeds maar weer wassen draaien en vloeren schoonmaken. Dus kom te weinig aan het baasjes zoeken toe. Het is positief dat er toch nog steeds reacties zijn en dan toch hoop dat er nog meer adopties komen dit jaar en ik het nieuwe jaar met een behapbaardere roedel kan beginnen.
Gelukkig veel leuke berichtjes van blije adoptanten, dat zijn altijd de opkikkers die maken dat je door gaat. Helaas ook een paar verdrietige berichtjes. Een aantal honden is overleden, bijna allemaal oud en een prachtige oude dag gehad zoals bv Zoë (adoptie 2012). Maar het bericht van het overlijden van Vieta de dobermann die pas net 7 jaar was en net geen 4 jaar bij het baasje dat komt dan even binnen. Ze was kort daarvoor niet zo lekker. Eerst gedacht aan niersteen, maar later bleek het zwaar hartfalen door vermoedelijk een tumor in het hart en lag er een slechte prognose. Daags daarop na de wandeling zakte ze op de galerij in elkaar. Met hulp van de buurvrouw op haar bedje gelegd waar ze stierf. Gelukkig geen lange lijdensweg, maar voor het baasje geen tijd geweest om aan het naderende afscheid te kunnen wennen. Een heerlijke knuffel waar iedereen gek op was. Ze zal enorm gemist worden.
Ook bij de levende honden zijn er baasjes met de nodige zorgen. Zo is Thor welliswaar op leeftijd maar is, nadat hij bij de baasjes is afgevallen tot een gezond gewicht, juist zo vrolijk en mag hij graag vogeltjes achterna jagen en dan horen van de dierenarts dat dat bultje op zijn spronggewricht een kwaadaardige tumor is, dat is schrikken. Last heeft hij er nu niet van, maar wat kun je nog bij een malamute kruising van zo'n 9 jaar oud. Ze willen toch naar specialist en bekijken of het misschien nog veilig weg te snijden is zonder schade aan de poot te geven. Bekijken ook andere opties. Maar daar hij nu geen last heeft en juist kwaliteit van leven wil je niet zodanig gaan behandelen dat je zijn leven verlengd maar de kwaliteit juist sterk doet afnemen. Een moeilijk dilemma voor de baasjes.
Ook voor de baasjes van Opal een flinke domper. Ik voel me schuldig want ik had haar een beetje uitgekozen wetende hoe graag het baasje lange wandelingen maakt. Opal leek actief en heel geschikt. Ze blijkt echter patella luxatia te hebben. Nu hebben veel kleinere honden dat maar hebben ze er zelden last van. Of is het een kwestie van spieren opbouwen. Helaas bleek het bij Opal anders te liggen en zou ze als ze niet geopereerd werd juist heel veel last kunnen gaan krijgen volgens hun arts. Dus inmiddels is ze geopereerd. Hopelijk hersteld Ollie zoals ze nu heet goed en kan ze straks alsnog genieten van lange wandelingen met haar baasjes. Beterschap Ollie! 
Ook van Tinka en Xavi berichtjes. Niet te verwarren met Tinka hier. Tinka zat in 2019 bij mij in de opvang en is inmiddels een oude dame. Ze is een beetje dement en heeft een tia gehad. Maar ze genieten nog intens veel van haar. Xavi haar zoontje heeft ook een fijne adoptant getroffen. Hij zou volgens de schatting pas 8 moeten zijn maar ging hoesten en kreeg het benauwd. Hij blijkt hartfalen te hebben en vocht vast te houden. Nu op de medicatie en hopelijk zien ze snel effect.
Bij Lydia is echt te merken dat ze zich beter voelt. Ze wordt ondeugend. Blijkt trap te kunnen lopen en hoewel geen tanden kun je met die lange podenconeus prima de snoepjeston openen en zakken openscheuren en vermoedelijk met haar poten deksels van trommels met koekjes halen. Ik was haar dus kwijt en vond haar boven druk smakkend terug. Geen podenco maar een echte "pokkedenko" dus. Eentje die de geheime snoepjesvoorraad ontdekt had. En nu steeds loert op een kans om achter mijn benen langs terug naar boven te schieten. Maar bij zo een oudje kun je niet anders dan grinniken. Ze heeft ook zoveel in te halen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten