Gister was
ik nog in de gloria met al die prachtige ontlasting. Wel had hij moeite met
poepen. Diaree komt er zo uit maar gewone vast drollen leek hij gewoon niet
meer weten hoe die eruit te persen. Maar ik had echt zoiets van wauw nog even
zo door komende dagen en dan hebben we echt een keerpunt bereikt.
Echter vanochtend was het een treurig hondje. Met moeite mee naar buiten en wel
keurige poep maar toen was hij helemaal op. Hij wilde niet eten en gaf later
over en heeft dat gedurende de dag nog een paar keer gedaan (water want hij
heeft geen eten in zijn maag, ook geen maagzuur het was gewoon helder water) en
werd steeds zwakker. Ik ben in de namiddag bij de dierenarts geweest. Geen koorts, geen obstructie te voelen maar duidelijk was dat hij zich heel naar voelde en zijn slijmvliezen in de mond waren zeer bleek. Dierenarts was
voor inslapen gezien de enorme stap terug inene maar ik kon het nog niet, aangezien ik gezien heb hoe hij hier vooruitgang boekte. Hij heeft nu een
cortisonenprik en antibraakmiddel. Hij geeft niet meer over maar eten wil hij
nog steeds niet en hij is zeer zwak. Je voelt je dan zo machteloos als het inene
zo door je vingers weer weg lijkt te glippen. Het manneke heeft zo zijn best
gedaan en leek zo fantastisch te herstellen. Hopelijk komt hij door deze dip.
Ik kan alleen maar machteloos afwachten en natuurlijk hem met heel veel
knuffeltjes omringen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten