Het is niet te bevatten. Je bubbelde en bruiste en genoot zo van het leven. Inene werd je moe. Heel moe. Je bleke tong deed al iets vermoeden. Heel plots enorme bloedarmoede. Zo weinig rode bloedcellen en je had in korte tijd geen kans meer om via behandeling te herstellen. Ik kan het niet bevatten je zo plots te moeten missen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Och wat verdrietig Maureen. Heel veel sterkte.
BeantwoordenVerwijderenAch wat verdrietig, sterkte Maureen 💫
BeantwoordenVerwijderen