De installateur heeft alles kunnen doen en alle lekkages lijken opgelost. Zwaar voor de honden die veel vast moesten zitten maar de mannen werkten door en waren vrolijk en bij problemen zagen ze het als horende bij zo een oud huis dat je dan dingen tegenkomt die niet standaard zijn. Zoals de ene man het aangaf dat soort puzzels oplossen is juist wat mijn werk zo leuk maakt. Een heel andere instelling dan de meeste klussers die ik over de vloer gehad heb het laatste jaar. Kortom een aangename ervaring die maakt dat ik zelf dit keer veel minder stress had. Inmiddels alles redelijk kunnen opruimen en schoonmaken, maar ik kom thans tijd tekort mede omdat er te weinig doorstroming is en Ravi (die ik morgen voor zal stellen) maar niet plaatst.Verder geen rare dingen. Nuja een kat op het vogelhuisje was wat bizar vond Sereno. Deze onbekende jonge kat was vermoedelijk door de buurpoes die ik eerder wat sluipend over de oprit had zien lopen erop gejaagd. Arme dier durfde zich niet te bewegen, maar vond mij ook eng en sprong op de grond, maar had de kracht of kennis niet om over het hek komen. Heb hem of haar maar opgetild en in de buurtuin gezet in de hoop dat hij of zij veilig thuis zou komen zonder door katten die hun territorium verdedigen lastig gevallen te worden. Maar verder mijn tuin in met de honden leek me ook geen goed idee. Gelukkig liepen enkel nog maar mijn eigen honden en Ravi los en die hadden geen belangstelling en blaften verder niet. Sereno was te verbaasd om te reageren, maar vertrouw ik verder niet echt met katten. Verder vandaag eindelijk tijd vrijgemaakt om de Paksoi te oogsten en te verwerken voor de vriezer alsmede 12 pepertjes fijngesneden. Er hangen er nog heel veel meer die nog rood moeten worden dus daar ben ik nog wel even mee zoet. Gesneden blijft er weinig van over maar de oogst is zo groot dat ik het hele jaar pepertjes kan verwerken in gerechten. Gaat zo uit de vriezer gerechten in. Lekker makkelijk. Er staan nog bietjes planten maar daar komen helaas geen knollen aan, die waren toch te laat gezet. Toch een hele lade in mijn vriezer met tomaatjes voor in prutjes en een hele lade met blokjes courgette. Verder had ik al eerder verschillende bladgroentes ingevroren. En mijn moeder heeft gezorgd voor de verwerking van de appels en dat is ook een lade vol appelmoes. 😋
Bryan werden in maart met nog wat honden door iemand uit het grote dodingstation in Cordoba gered. Het asiel kreeg het verzoek de geredde honden op te nemen. Bryan werd geënt, gecastreerd etc maar ze waren vergeten om hem ter adoptie te zetten. Het asiel moest dicht en in augustus kwamen ze er achter dat Bryan er ook nog zat. Het bleek zo een lieve sociale knuffel dat we meteen gezegd hebben dat hij naar Nederland mocht komen in de hoop dat hij op de Open Dag niet over het hoofd gezien wordt. Hij deed zijn best en mensen leken enthousiast over zijn lieve zachte karakter maar een huisje leverde het niet op. Naderhand wel van een stel die hem ontmoet hadden en volledig voor hem gevallen waren een reactie gekregen toen ze zagen dat hij tot hun verbazing geen huisje en zelfs geen reacties had gekregen maar ze gaven zelf al aan niet gereageerd te hebben omdat hij bij hen voor werk veel alleen zou moeten zijn. En dat is inderdaad niet passend. Ook naderhand geen reacties. Misschien door het korte staartje. Ze hebben vermoedelijk een soort pointer uiterlijk aan hem willen geven maar is een middelmaatje en zijn ranke bouw doet meer denken alsof er een whippet doorheen zit. Al troeft hij de boerenfoksen hier af met het graven naar muizen. Ontzettend lief met bezoekend kind maar rennende spelende kinderen dat is wat eng. Hij is jong en moet nog veel leren. Loopt aan de lijn maar aan de weg nog gedrukt met zijn staartje tussen de benen maar tegelijk heel nieuwsgierig aan het snuffelen en niet echt bang voor verkeer dus met wat oefening zal hij snel goed mee lopen aan de lijn. In de toekomst een hond die veel beweging nodig heeft. Maar geen hond voor de lawaaiige stad. Een zachtaardig vriendelijk manneke waarvan je normaal zou verwachten dat er een luxe probleem is met aanvragen. Toch, er hoeft maar 1 juiste reactie te zijn. We gaan het weekend in en duimen maar weer dat er toch door het zachte weer mensen gaan kijken naar een wandel en knuffelmaatje.
Smile is een schatje die baasjes zoekt die een grote glimlach krijgen als ze haar zien. Dat is niet moeilijk want Smile gaat meest voor je zitten smachtend naar een knuffel en doet haar best niet over het hoofd gezien te worden, al is het wel een zacht en gevoelig zieltje die ineen krimpt bij boze woorden. In de roedel de eerste dagen steeds alle honden de bek likkend op een opdringerige manier maar vanuit Smile juist heel onderdanig. Mijn grootste fan waar ik dus wel steeds bijna over struikel en ook even honden vrij laten uit benches of plasjes opdweilen is niet handig met zo een hondje die steeds voor je zit en zich tegen je aandrukt. Maar wat een schatje. Ze is misschien voor veel mensen niet echt mooi met haar stompstaartje maar ze kwispelt gewoon met haar hele kont. Vooraf hadden we mensen op haar gewezen die een boerenfoks achtig hondje zochten die nog moest opbloeien en direct voor hun huis een groenstrook hadden om te wandelen en zo ook het aan de lijn lopen goed konden opbouwen. Haar lieve karakter en haar potentie om een fijn huishondje te worden sprak aan. Echter Smile bleek positief te zijn op leishmaniose. Goed algemeen bloedbeeld, geen symptomen van ziek zijn en verwachting is dat met de medicatie het verder onder controle komt. Maar het schrok begrijpelijk wel af. Ze moesten er over denken maar ook toen Smile er hier was bleef de aarzeling en bij twijfel tja dan moet je het gewoon niet doen. Voor Smile toch wel fijn dat ze weg is want nu krijgt ze 2 maal daags medicatie, iets wat in het asiel hooguit 1 maal daags gebeurd en met asielhoudster uit de running door de kankerbehandeling vermoedelijk nu nog minder gebeurd bij de achtergebleven honden. Smile is helaas wat verlegen en de open dag was dus geen optie voor haar. Ze heeft een rustig huishouden nodig. Kinderen kent ze niet en Marlijn vond ze bij ontmoeting toch wel spannend toen de 7 jarige ging rennen en spelen. Dus liever geen kindergezin. Vermoedelijk heeft ze in Spanje weinig gezien bij haar baasjes. Ze zal wel ergens buiten gezeten hebben. In ieder geval werd ze niet gewaardeerd om het lieffie dat ze is, want hoe komt ze anders in het dodingstation. Gelukkig werd ze gered samen met andere honden. In het asiel deelde ze de kennel met Bryan en ze zoekt hem hier ook regelmatig op. Toch hoorden ze verder niet bij elkaar. Smile is sociaal met alle honden, maar is meer op een baasje en knuffelen gericht. De druk spelende bende honden mijdt ze meest. Een hondje die gewoon snakt naar iemand die haar verteld dat ze er mag zijn en dat ze fantastisch is. Een meisje van pas 2 jaar oud met nog een heel leven voor zicht die het zo verdient dat ze baasjes vindt die haar de moeite waard vinden om in haar verdere geluk te investeren. Ze zullen er zo ontzettend veel liefde voor terug krijgen!!!
Hoewel de mensen positief op de Open Dag honden reageerden heeft enkel Zoe het geluk gehad een eigen huisje te vinden. Vandaag werd ze gehaald. Of ze ze nog herkende van de Open dag weet ik niet maar ze ging haar nieuwe baasjes direct gezellig gedag zeggen. Hoewel ze een makkelijke hond was om in de roedel te hebben, is het erg fijn dat er een hond minder is om voor te zorgen. Zeker nu de installateurs deze week aan de gang gaan. Zelf druk bezig met te zorgen dat die overal bij kunnen.
Brown is een mix teefje 47cm 4-5 jaar oud geschat. Brown doet wat denken aan een labrador x herder maar ze is met 47cm schoft dan wat te klein uitgevallen en vermoedelijk zit er podenco (spaanse zichtjager) in de mix. Ze loopt echter kwispelend en opgewekt als een labrador rond en is ook gek op eten. In de bench als ze kwispelt dan maakt het een hels kabaal die dikke staart tegen de tralies 😂 Brown en Bryan werden in maart met nog wat honden door iemand uit het grote dodingstation in Cordoba Spanje gered. Het asiel te Fuentevaqueros kreeg het verzoek de geredde honden op te nemen. Brown was even van slag maar werd al snel opgewekt en vrolijk. Maar helaas vond ze geen baasjes en was dus 1 van de overgeschoten honden. Maar ze leek zo opgebloeid dat ze mogelijk wel geschikt zou zijn voor de Open dag. Daar deed ze haar best en mensen vonden haar gezellig en leuk. Zelfs 1 reactie van een bezoeker maar helaas niet passend. Haar verleden is onbekend maar ze is vermoedelijk in gebruik geweest als fokteef en afgedankt. Brown kijkt echter niet om naar haar nare verleden maar leeft in het heden en zoekt gezellige baasjes om samen te genieten van knuffelen, wandelen, spelen (en eten). Helaas is Brown wel positief op Middellandse zeeziektes. Voor Erlichia heeft ze een kuur Doxicline inmiddels achter de kiezen en voor Leishmaniose zit ze aan het einde van haar Milteforan kuur. Helaas geeft dat laatste nu de bijwerking overgeven en dat is wat minder. Afgelopen nacht piepte ze maar ik reageerde te laat en toen ik bij haar kwam, stond ze al te kotsen. Kennelijk was het eten haar maag nog niet uit dus het lag vol en ik kon dus haar benchkleed met kots en al in de vuilniscontainer gooien. Helaas stopte ze niet maar ging in de huiskamer op de hocker staan en nam nog een kleed en een gordijn mee naast de hocker en de vloer. Dus ook daar kon ik schoonmaken, nog een kleed in container gooien en gordijn in de wasmachine. Ze wilde even niet in de bench maar ging sneu op de bank liggen. Ik ben maar even met haar gaan kroelen wat ze wel fijn vond maar ja middernacht lig ik liever op mijn bedje. Echter Brown kon er ook niets aan doen dat ze zich niet lekker voelde. Toen ik wilde gaan slapen nam Phuc het stokje over en ging spugen op de slaapkamer. Geen kots maar schuim en water en ik kon dus daar schoonmaken. Ondertussen ging ook Phuc verder in de gang en huiskamer. Dus ook daar slijm schoonmaken. Je begrijpt niet dat er zoveel uit zo een klein hondje kan komen.Bij hem is het combi van zijn huigproblemen en de hartproblemen denk ik. Al met al was het zo een uur verder en was de gordijnwas al klaar en kon ik dat gordijn weer meteen uithangen op zijn plek om daar verder te drogen.Vandaag was ze verder weer gewoon haar oude zelf en vrolijk en heeft lekker gegeten. Brown is echt een leuk hond maar mensen moeten wel snappen dat ze vermoedelijk nooit huishond was en een zwaar leven met ook honger gekend heeft. Ze geniet echter volop en straalt en verdient het zo een warm thuis te krijgen met aandacht en liefde en zorg. Ze is gelukkig niet ziek op de leish en trekt je enthousiast mee aan de lijn dus ze zoekt zeker wel baasjes die graag wandelen.Hopelijk een rustige nacht. Ik heb ook nog honden die in de keuken sliepen naar de huiskamer verplaatst alvast ivm de installateurs die moeten ook in de keuken zijn en daar ruimte hebben. Die protesteerden even want het is begrijpelijk wennen. Maar inmiddels slapen ze en ga ik ook afsluiten. Het wordt een spannende drukke week waar ik wat tegen op zie maar tegelijk zo opgelucht dat na een jaar eindelijk de cv en lekkende radiatoren worden vervangen en ik geruster de winter in kan. Hopelijk ook wat zuiniger al kan ik met dit oude huis niet van het gas af en blijft het puzzelen hoe de energierekening te betalen. Brown moet nog even dromen van een warm thuis maar hopelijk reageren er snel leuke mensen die haar gezelligheid waarderen en snappen dat ze wat vaker uit moet om zindelijk te worden.
Kiwi is een geinig mixje waar ik werkelijk geen idee heb wat er insteekt. Dirkje merkte al op ze lijkt meer op een roemeentje dan een spaanse mix. Als ze je niet kent houdt ze liever wat afstand al wint haar nieuwsgierigheid het als men rustig is. Een rustig kind daar ging ze van achter aan snuffelen maar een kind die gaat bewegen dat is eng. Ondanks haar levendige aard dus geen hondje voor een kindergezin. Naar mij toe lekker aanhankelijk al kan ze als een puber wat kluiven op je hand. Is op 2 jaar geschat (gered uit dodingstation) maar zelf denk ik dat ze pas een jaar is. Kiwi kan dus onderdanig liggen als ze geaaid wil worden maar in de roedel is het een levendige tante. Ze mag graag stoeien met andere honden en hangt dan graag in oren of bijt in achterpoten. Ze zal Noah wel missen want die vond ze geweldig lollig om tegen aan te springen en in de poten te bijten wat de goeierd ook allemaal toe liet. Rennen is ook leuk en staat de hond stil dan wil ze nog wel eens in geblaf verzanden zo van "kom op, verder rennen". Tinka vindt haar dus wat minder leuk. Beetje opruiend typje dus😉. Een hondenvriendje zou leuk zijn maar ik denk dat een wat grotere reu toch een wat betere match is dan een kleiner teefje al speelt ze met alle honden groot/klein, reu/teef, jong/oud. Ook met speeltjes rent ze graag rond. Wandelen dat is geen probleem; ze gaat zo mee en lijkt de lijn te kennen en negeert verkeer. Lastig te rijmen omdat ze duidelijk qua socialisatie op mensen een achterstand heeft. Ook als ze zich onder druk gezet voelt kan ze even wat afstand houden. Maar hier al snel gewend en opgebloeid en 1 van de druktemakers die de hele dag wel wil rennen en spelen op het speelveld met de bende. Ze draait hier zo makkelijk mee maar toch.... Wat heeft ze mee gemaakt en hoe zou ze geleefd hebben en hoe komt zo een uniek uitziend hondje toch in een dodingstation en zou worden ingeslapen als ze niet gered was en naar het asiel gebracht? Kiwi is 1 van de overgeschoten honden van het asiel te Fuentevaqueros dat dicht moest. We wisten dat ze ongeschikt was voor de open dag. Maar ze leek verder goed potentie als huishond te hebben en hier doet ze het eigenlijk ook zeker heel goed. Helaas is er nog geen enkele reactie voor haar geweest. Ze is welliswaar geen schattig klein ukkie maar met 10 kilo/40cm is het toch wel een aantrekkelijk formaat zou je denken. Als ik dat guitige koppie zie en haar opgewekt zie rondhuppelen dan denk ik daar moeten toch meer mensen vrolijk van worden. Dit pubertje moet uiteraard nog het nodige leren en aan de lijn dwarrelt ze nog alle kanten op, maar wat een leukerdje en haar toch wel unieke uiterlijk voor een spaanse mix zou toch mensen moeten aantrekken. Ik had al eens een Kiwi opgevangen en wilde eerst haar naam wijzigen, maar haar vachtje doet me zo aan de Nieuwzeelandse loopvogel denken en het vrolijke van de naam dat paste gewoon zo goed dat we het maar zo hebben gelaten. Al heeft ze als puber het vaak te druk om te luisteren. Toch houdt ze me goed in de gaten en draait ze probleemloos mee in het ritme van de drukke roedel.
Vandaag was het huisbezoek voor Noah en dat was overduidelijk een heerlijk plekje voor hem. Ze zijn meteen erna hierheen gekomen en zodoende kon ik Noah vandaag al uitzwaaien. Groot gezin met tieners/jong volwassen kinderen. Weinig alleen zijn en net als hier een heel grote tuin en wandelmogelijkheden om het prikkelarm aan honden te houden. Geen hondenmaatjes om mee te spelen thuis maar hij zal nu weer zo kunnen genieten van lange wandelingen en heel veel aandacht en knuffels zonder dat er steeds andere honden in de weg komen te staan. Heel veel geluk Noah!
Luna waakte deze week over de Ranjaclub. Een drukke week weer gehad. Na een jaar zonder slaapkamerkast is daar nu eindelijk een mooie nieuwe kast. Inmiddels alles schoongemaakt maar nog geen tijd gehad de spullen die o.a. op zolder liggen uit de tassen in de kast te leggen. De hangers boven maar eerst eens goed ontstoffen voor ik er weer kleding aanhang want die liggen al een jaar zo los in een doos boven. Hoop morgen toch even daar tijd voor vrij te maken want wat zal het heerlijk zijn alles weer bij de hand te hebben. Verder weer wat geoogst in de tuin maar meest druk met de honden en het vele werk dat ze soms met zich mee brengen......en wat hoopvol is ook met reacties! Mail beantwoorden kost veel tijd maar wat is het dan fijn als je dan zo aan het einde van de week het goede nieuws kunt schrijven dat Noah vandaag gereserveerd is. Morgen is het huisbezoek.
Rebecca zat al meer dan een jaar in het Sierra Nevada asiel. Liep al lange tijd te zwerven bij een benzinestation waar ze vermoedelijk gedumpt was en werd verzwakt en onder de teken gered. Bij aankomst van slag in het asiel maar gelukkig heeft ze geen ziektes opgelopen en bloeide ze op tot een sociaal aanhankelijk lief meisje. In mei was de aarzeling tussen haar en Muisje en kwam Muisje die net iets kleiner was, maar nu we honden voor de open dag nodig hadden kwam zij in beeld ook omdat er geen kleine honden verder waren en het op zich goed is voor de bezoekers om juist kennis te maken met een podenco aangezien dit ras in Spanje juist vaak zo in verschrikkelijke omstandigheden moet leven en altijd wel in de asielen te vinden is en vaak lang op een huisje moeten wachten. Rebecca zou sociaal met mensen, ook kinderen zijn en goed met alle honden en we gunden het haar zo een fijn warm thuis te vinden. Denkende dat ze op de open dag dan wel zo lieve adoptanten zou moeten kunnen vinden.
Maar bij aankomst dus in de auto bench al van slag. Ze zou de lijn kennen maar was verstijfd van angst aan de straat. Ja ze is zo een lieffie, maar duidelijk geen hondje die gewend is zich vlot in een nieuwe omgeving of onbekende situatie aan te passen. Geen open frank en vrij hondje dus en daardoor ongeschikt voor de open dag. Ook in opvang bij een kindergezin leek een stap te ver. Zodoende dus hier gebleven.Sociaal en probleemloos met alle honden. Wel een hond die als de "bende" als 1 kluwen aan het rennen en stoeien is zich wat afzijdig houdt maar als de honden meer verspreid buiten 1 op 1 spelen dan zie je haar vaak gezellig ook stoeien en rennen. Vooral met Freek kan ze het goed vinden zoals op de video van 7 oktober te zien is. Helaas ook een hond die als de rest naar binnen komt achterblijft en nog even uit zicht een flink gat spit. Het is echt een heerlijke knuffel. Sociaal met andere honden en hoewel ik denk dat ze het gelukkigste zal zijn als ze met 1 of meer honden samen kan wonen, komt ze hier in de hele grote roedel met veel drukke honden gewoon niet uit de verf. Voor haar fijn dat hier een grote tuin is en ze niets hoefde en aan het ritme kon wennen en tot rust kon komen. Maar door de drukke omstandigheden hier is het leren lopen aan de lijn gewoon nog uitgesteld. Ze staat nog niet geadverteerd maar is wel beschikbaar voor adoptie want je hoopt toch stiekem dat er iemand al ziet hoe lief ze is en haar potentie ziet om met wat extra aandacht een heerlijk fijn huishondje te worden.
Mandy is een vrolijke reuzepup van 1 jaar oud die nu al 71cm meet en in haar puppy-onschuld al overal bij kan. Ze is gevonden op het platteland van Guadix en naar het Sierra Nevada asiel gebracht. Ze lijkt iets van een kruising tussen een Spaanse Mastin en een Rafeiro do Alentejo (Portugese Berghond). Ze is sociaal en vrolijk maar wel een hond voor mensen die haar wat ruimte kunnen bieden. Ik was helemaal weg van haar. Na enkele dagen hier is ze door gegaan naar Janna in de opvang en was op de Open Dag present maar kreeg helaas geen aanvragen. Dierendag was bijna voorbij toen op de late avond er toch nog een reactie kwam en wel voor Mandy. Van iemand die beweerde "hem" (tis toch echt een meisje) een super thuis (zonder details waarom het dan wel zo super zou zijn) te kunnen geven, maar dan wel graag gratis want je doet het toch voor een goede plek en dat is toch belangrijker dan geld. Nog uitgelegd dat ze bemiddeld werd door een non profit stichting en dat het een bijdrage is in de gemaakte basiskosten en nog iets geschreven in de trant dat je toch ook niet van een asiel verwacht dat de hond gratis is. Reactie terug was dat asielen wel degelijk ook honden gratis uitdelen. Ik denk er het mijne van en vond het al helemaal bizar om zo te durven mailen juist op een dag als Dierendag. Maar een serieuze aanvraag heeft Mandy dus nog niet gehad.Ze doet het verder goed in de opvang. Ze gaat graag wandelen en mag van haar opvangvrouwtje op rustige plekken soms los lopen. Ze rent dan graag en plast wat door het water of speelt met haar grote hondenmaatje Mr Monti die hier indertijd in de opvang heeft gezeten. Mandy is speels en aanhankelijk. Sociaal met iedereen maar kan rastypisch even afwachtend zijn. Ze slaapt in de nacht rustig in de bijkeuken.Vandaag mocht ze mee op een wandeling waarbij ze voor het eerst kennismaakte met de herder reu van een vriendin en dat was dikke pret. Maarre de oplettende kijker zal wel snappen dat we dus baasjes zoeken die stevig in de schoenen staan😂.
Freek is alweer 7 maanden oud. Hij vermaakt zich hier prima zoals hier met Rebecca maar het is onbegrijpelijk dat een Nederlandse pup ook gewoon tot langzitter aan het worden is. Vandaag als hond alleen een stukje onbekend terrein voor hem gelopen. Bos dat kende hij eigenlijk nauwelijks en dan ook nog eerst een smaller stuk pas dat was spannend en ook veel snuffelen maar al gauw liep hij lekker voor me uit te revieren en volgens mij genoot hij. Helaas te weinig mogelijk en komende weken wordt er weer geklust en met zo een grote roedel is het toch helaas meest in de tuin. Zoe haar huisbezoek was positief. Het is fijn dat de open dag toch in ieder geval voor 1 hond een huisje heeft opgeleverd.
Zoe is een leuke herdermix teefje van een jaar oud die gevonden was op straat en naar het asiel gebracht. Ongeveer rond dezelfde tijd als puber Mandy en die twee deelden een kennel in de Refugio Sierra Nevada. We hadden de dames gereserveerd om naar Nederland te komen omdat ze geschikt leken voor de open dag. Zoe is inderdaad heel open en gezellig. Vrolijk aanhankelijke puber die nog wat opgevoed moet maar tegelijk heel goed stuurbaar is. Maar ja wel even mijn eten van het aanrecht jatten.Haar prettige karakter was meerdere mensen op de open dag opgevallen en ze kreeg maar liefst 3 serieuze reacties. Twee vielen af maar de 3e hebben we ondanks wat aandachtspunten wel een heel goed gevoel bij. Vanavond heeft Dirkje gebeld en zo kunnen we Dierendag vandaag afsluiten met een reservatie voor Zoe. Donderdag is het huisbezoek. Helaas kan ze pas na half oktober gehaald. Ze zou eerst afhankelijk van of ze wel of niet zou plaatsenna de open dag anders mogelijk door naar Chantal maar nu is het voor Zoe denk ik fijner om toch maar even hier te blijven. Zoe maakt zich er duidelijk niet druk om.Verder weinig speciaals met Dierendag. In de ochtend gewandeld met Phuc en Ravi op het fietspad. Daar werden net borden neergezet dat het fietspad 11-17 oktober dicht is dus dan zullen ze wel verder gaan met asfalteren denk ik. Maar dus dan even geen wandelplek meer waar Phuc goed kan lopen. In de middag medicatie voor Phuc gaan halen maar de praktijk bleek gesloten doordat ze naar een spoedje moesten en dat kan natuurlijk altijd gebeuren. Morgen maar weer die kant op. Was vorige week er ook al voor niets toen de receptie dicht was vanwege assistentie operatie. Hoop dat het morgen lukt want zijn plasmedicatie is op en die vochtafdrijvers heeft hij gewoon echt nodig. En de grote praktijk die is vanwege wegwerkzaamheden thans niet goed bereikbaar en kost teveel tijd om heen te rijden nu. Verder veel achter de pc om te adverteren met de nieuwe honden want je hoopt toch op reacties met Dierendag maar er zijn helaas geen nieuwe reacties verder binnen gekomenIn de avond gewandeld in de schemering op de landweg met Sereno zodat hij toch ook nog even wat extra aandacht kreeg. Sereno is nu 13 jaar oud. Nu nog even uit achter op het veldje en dan slapen. Natuurlijk lekkers maar niet veel leuke dingen kunnen doen met de honden. Daar is het nu even te druk voor. Wel lekker zon gehad vandaag en de honden hadden tussendoor buiten in de tuin het gelukkig ook fijn.
Door de regen waren er minder bezoekers op de open dag en daardoor ook bij de honden van Esperanza. Maar even goed was er nog altijd continue aanloop en hadden de honden en mensen het druk zat. Zeker ook bezoekers met serieuze interesse, soms algemene belangstelling voor de buitenlandse honden en en soms voor adoptie maar enkel voor Zoe en Brown zijn aanvragen ingediend. Wel met aandachstpunten dus ik ga morgen daar even goed voor zitten en de mensen mailen en kijken of er mogelijkheden zijn of dat we toch verder moeten gaan zoeken. Ik zal dan komende week ook de honden eens voor gaan stellen maar het was zo hectisch afgelopen 2 weken. Nog even een impressie van de foto's die ik gekregen heb; wat deden ze toch hun best!MandyNoahBryanZoeBrownOndanks de regen toch wat leuke foto's gehad die ook misschien weer kunnen bijdragen dat mensen zien hoe lief/leuk een hond is. Bryan wil echter een volgende keer mooi weer. Die regen was hem veel te koud.Al met al toch een geslaagde dag waarbij veel mensen hebben kunnen kennismaken met Esperanza en met de honden en zeer dankbaar dat de Nomadenhof ons weer heeft willen uitnodigen. En een grote dank aan het team die daar best een zware drukke taak had. Iemand had bij de kennel voor de honden een tas met lekkers achter gelaten en dat was precies genoeg om alle honden in een tractatie voor het slapen gaan te geven. Super lief!
Verder geen rare dingen. Nuja een kat op het vogelhuisje was wat bizar vond Sereno. Deze onbekende jonge kat was vermoedelijk door de buurpoes die ik eerder wat sluipend over de oprit had zien lopen erop gejaagd. Arme dier durfde zich niet te bewegen, maar vond mij ook eng en sprong op de grond, maar had de kracht of kennis niet om over het hek komen. Heb hem of haar maar opgetild en in de buurtuin gezet in de hoop dat hij of zij veilig thuis zou komen zonder door katten die hun territorium verdedigen lastig gevallen te worden. Maar verder mijn tuin in met de honden leek me ook geen goed idee. Gelukkig liepen enkel nog maar mijn eigen honden en Ravi los en die hadden geen belangstelling en blaften verder niet. Sereno was te verbaasd om te reageren, maar vertrouw ik verder niet echt met katten. 
Verder vandaag eindelijk tijd vrijgemaakt om de Paksoi te oogsten en te verwerken voor de vriezer alsmede 12 pepertjes fijngesneden. Er hangen er nog heel veel meer die nog rood moeten worden dus daar ben ik nog wel even mee zoet. Gesneden blijft er weinig van over maar de oogst is zo groot dat ik het hele jaar pepertjes kan verwerken in gerechten. Gaat zo uit de vriezer gerechten in. Lekker makkelijk. Er staan nog bietjes planten maar daar komen helaas geen knollen aan, die waren toch te laat gezet. Toch een hele lade in mijn vriezer met tomaatjes voor in prutjes en een hele lade met blokjes courgette. Verder had ik al eerder verschillende bladgroentes ingevroren. En mijn moeder heeft gezorgd voor de verwerking van de appels en dat is ook een lade vol appelmoes. 😋
Bryan werden in maart met nog wat honden door iemand uit het grote dodingstation in Cordoba gered. Het asiel kreeg het verzoek de geredde honden op te nemen. Bryan werd geënt, gecastreerd etc maar ze waren vergeten om hem ter adoptie te zetten. Het asiel moest dicht en in augustus kwamen ze er achter dat Bryan er ook nog zat. 
Het bleek zo een lieve sociale knuffel dat we meteen gezegd hebben dat hij naar Nederland mocht komen in de hoop dat hij op de Open Dag niet over het hoofd gezien wordt. Hij deed zijn best en mensen leken enthousiast over zijn lieve zachte karakter maar een huisje leverde het niet op. Naderhand wel van een stel die hem ontmoet hadden en volledig voor hem gevallen waren een reactie gekregen toen ze zagen dat hij tot hun verbazing geen huisje en zelfs geen reacties had gekregen maar ze gaven zelf al aan niet gereageerd te hebben omdat hij bij hen voor werk veel alleen zou moeten zijn. En dat is inderdaad niet passend. 
Ook naderhand geen reacties. Misschien door het korte staartje. Ze hebben vermoedelijk een soort pointer uiterlijk aan hem willen geven maar is een middelmaatje en zijn ranke bouw doet meer denken alsof er een whippet doorheen zit. Al troeft hij de boerenfoksen hier af met het graven naar muizen. Ontzettend lief met bezoekend kind maar rennende spelende kinderen dat is wat eng. Hij is jong en moet nog veel leren. Loopt aan de lijn maar aan de weg nog gedrukt met zijn staartje tussen de benen maar tegelijk heel nieuwsgierig aan het snuffelen en niet echt bang voor verkeer dus met wat oefening zal hij snel goed mee lopen aan de lijn. In de toekomst een hond die veel beweging nodig heeft. Maar geen hond voor de lawaaiige stad. Een zachtaardig vriendelijk manneke waarvan je normaal zou verwachten dat er een luxe probleem is met aanvragen. Toch, er hoeft maar 1 juiste reactie te zijn. We gaan het weekend in en duimen maar weer dat er toch door het zachte weer mensen gaan kijken naar een wandel en knuffelmaatje.
Smile is een schatje die baasjes zoekt die een grote glimlach krijgen als ze haar zien. Dat is niet moeilijk want Smile gaat meest voor je zitten smachtend naar een knuffel en doet haar best niet over het hoofd gezien te worden, al is het wel een zacht en gevoelig zieltje die ineen krimpt bij boze woorden. In de roedel de eerste dagen steeds alle honden de bek likkend op een opdringerige manier maar vanuit Smile juist heel onderdanig. Mijn grootste fan waar ik dus wel steeds bijna over struikel en ook even honden vrij laten uit benches of plasjes opdweilen is niet handig met zo een hondje die steeds voor je zit en zich tegen je aandrukt. 
Maar wat een schatje. Ze is misschien voor veel mensen niet echt mooi met haar stompstaartje maar ze kwispelt gewoon met haar hele kont. 
Vooraf hadden we mensen op haar gewezen die een boerenfoks achtig hondje zochten die nog moest opbloeien en direct voor hun huis een groenstrook hadden om te wandelen en zo ook het aan de lijn lopen goed konden opbouwen. Haar lieve karakter en haar potentie om een fijn huishondje te worden sprak aan. Echter Smile bleek positief te zijn op leishmaniose. Goed algemeen bloedbeeld, geen symptomen van ziek zijn en verwachting is dat met de medicatie het verder onder controle komt. Maar het schrok begrijpelijk wel af. Ze moesten er over denken maar ook toen Smile er hier was bleef de aarzeling en bij twijfel tja dan moet je het gewoon niet doen. Voor Smile toch wel fijn dat ze weg is want nu krijgt ze 2 maal daags medicatie, iets wat in het asiel hooguit 1 maal daags gebeurd en met asielhoudster uit de running door de kankerbehandeling vermoedelijk nu nog minder gebeurd bij de achtergebleven honden. 
Smile is helaas wat verlegen en de open dag was dus geen optie voor haar. Ze heeft een rustig huishouden nodig. Kinderen kent ze niet en Marlijn vond ze bij ontmoeting toch wel spannend toen de 7 jarige ging rennen en spelen. Dus liever geen kindergezin. Vermoedelijk heeft ze in Spanje weinig gezien bij haar baasjes. Ze zal wel ergens buiten gezeten hebben. In ieder geval werd ze niet gewaardeerd om het lieffie dat ze is, want hoe komt ze anders in het dodingstation. Gelukkig werd ze gered samen met andere honden. In het asiel deelde ze de kennel met Bryan en ze zoekt hem hier ook regelmatig op. Toch hoorden ze verder niet bij elkaar. Smile is sociaal met alle honden, maar is meer op een baasje en knuffelen gericht. De druk spelende bende honden mijdt ze meest. Een hondje die gewoon snakt naar iemand die haar verteld dat ze er mag zijn en dat ze fantastisch is. Een meisje van pas 2 jaar oud met nog een heel leven voor zicht die het zo verdient dat ze baasjes vindt die haar de moeite waard vinden om in haar verdere geluk te investeren. Ze zullen er zo ontzettend veel liefde voor terug krijgen!!!
Hoewel de mensen positief op de Open Dag honden reageerden heeft enkel Zoe het geluk gehad een eigen huisje te vinden. Vandaag werd ze gehaald. Of ze ze nog herkende van de Open dag weet ik niet maar ze ging haar nieuwe baasjes direct gezellig gedag zeggen. 
Hoewel ze een makkelijke hond was om in de roedel te hebben, is het erg fijn dat er een hond minder is om voor te zorgen. Zeker nu de installateurs deze week aan de gang gaan. Zelf druk bezig met te zorgen dat die overal bij kunnen.
Brown is een mix teefje 47cm 4-5 jaar oud geschat. Brown doet wat denken aan een labrador x herder maar ze is met 47cm schoft dan wat te klein uitgevallen en vermoedelijk zit er podenco (spaanse zichtjager) in de mix. Ze loopt echter kwispelend en opgewekt als een labrador rond en is ook gek op eten. In de bench als ze kwispelt dan maakt het een hels kabaal die dikke staart tegen de tralies 😂 
Brown en Bryan werden in maart met nog wat honden door iemand uit het grote dodingstation in Cordoba Spanje gered. Het asiel te Fuentevaqueros kreeg het verzoek de geredde honden op te nemen. Brown was even van slag maar werd al snel opgewekt en vrolijk. Maar helaas vond ze geen baasjes en was dus 1 van de overgeschoten honden. Maar ze leek zo opgebloeid dat ze mogelijk wel geschikt zou zijn voor de Open dag. Daar deed ze haar best en mensen vonden haar gezellig en leuk. Zelfs 1 reactie van een bezoeker maar helaas niet passend. Haar verleden is onbekend maar ze is vermoedelijk in gebruik geweest als fokteef en afgedankt. Brown kijkt echter niet om naar haar nare verleden maar leeft in het heden en zoekt gezellige baasjes om samen te genieten van knuffelen, wandelen, spelen (en eten).
Helaas is Brown wel positief op Middellandse zeeziektes. Voor Erlichia heeft ze een kuur Doxicline inmiddels achter de kiezen en voor Leishmaniose zit ze aan het einde van haar Milteforan kuur. Helaas geeft dat laatste nu de bijwerking overgeven en dat is wat minder. Afgelopen nacht piepte ze maar ik reageerde te laat en toen ik bij haar kwam, stond ze al te kotsen. Kennelijk was het eten haar maag nog niet uit dus het lag vol en ik kon dus haar benchkleed met kots en al in de vuilniscontainer gooien. Helaas stopte ze niet maar ging in de huiskamer op de hocker staan en nam nog een kleed en een gordijn mee naast de hocker en de vloer. Dus ook daar kon ik schoonmaken, nog een kleed in container gooien en gordijn in de wasmachine. Ze wilde even niet in de bench maar ging sneu op de bank liggen. Ik ben maar even met haar gaan kroelen wat ze wel fijn vond maar ja middernacht lig ik liever op mijn bedje. Echter Brown kon er ook niets aan doen dat ze zich niet lekker voelde. Toen ik wilde gaan slapen nam Phuc het stokje over en ging spugen op de slaapkamer. Geen kots maar schuim en water en ik kon dus daar schoonmaken. Ondertussen ging ook Phuc verder in de gang en huiskamer. Dus ook daar slijm schoonmaken. Je begrijpt niet dat er zoveel uit zo een klein hondje kan komen.Bij hem is het combi van zijn huigproblemen en de hartproblemen denk ik. Al met al was het zo een uur verder en was de gordijnwas al klaar en kon ik dat gordijn weer meteen uithangen op zijn plek om daar verder te drogen.
Vandaag was ze verder weer gewoon haar oude zelf en vrolijk en heeft lekker gegeten. Brown is echt een leuk hond maar mensen moeten wel snappen dat ze vermoedelijk nooit huishond was en een zwaar leven met ook honger gekend heeft. Ze geniet echter volop en straalt en verdient het zo een warm thuis te krijgen met aandacht en liefde en zorg. Ze is gelukkig niet ziek op de leish en trekt je enthousiast mee aan de lijn dus ze zoekt zeker wel baasjes die graag wandelen.Hopelijk een rustige nacht. Ik heb ook nog honden die in de keuken sliepen naar de huiskamer verplaatst alvast ivm de installateurs die moeten ook in de keuken zijn en daar ruimte hebben. Die protesteerden even want het is begrijpelijk wennen. Maar inmiddels slapen ze en ga ik ook afsluiten. Het wordt een spannende drukke week waar ik wat tegen op zie maar tegelijk zo opgelucht dat na een jaar eindelijk de cv en lekkende radiatoren worden vervangen en ik geruster de winter in kan. Hopelijk ook wat zuiniger al kan ik met dit oude huis niet van het gas af en blijft het puzzelen hoe de energierekening te betalen. Brown moet nog even dromen van een warm thuis maar hopelijk reageren er snel leuke mensen die haar gezelligheid waarderen en snappen dat ze wat vaker uit moet om zindelijk te worden.
Kiwi is een geinig mixje waar ik werkelijk geen idee heb wat er insteekt. Dirkje merkte al op ze lijkt meer op een roemeentje dan een spaanse mix. Als ze je niet kent houdt ze liever wat afstand al wint haar nieuwsgierigheid het als men rustig is. Een rustig kind daar ging ze van achter aan snuffelen maar een kind die gaat bewegen dat is eng. Ondanks haar levendige aard dus geen hondje voor een kindergezin. Naar mij toe lekker aanhankelijk al kan ze als een puber wat kluiven op je hand. Is op 2 jaar geschat (gered uit dodingstation) maar zelf denk ik dat ze pas een jaar is. 
Kiwi kan dus onderdanig liggen als ze geaaid wil worden maar in de roedel is het een levendige tante. Ze mag graag stoeien met andere honden en hangt dan graag in oren of bijt in achterpoten. Ze zal Noah wel missen want die vond ze geweldig lollig om tegen aan te springen en in de poten te bijten wat de goeierd ook allemaal toe liet. Rennen is ook leuk en staat de hond stil dan wil ze nog wel eens in geblaf verzanden zo van "kom op, verder rennen". Tinka vindt haar dus wat minder leuk. Beetje opruiend typje dus😉. Een hondenvriendje zou leuk zijn maar ik denk dat een wat grotere reu toch een wat betere match is dan een kleiner teefje al speelt ze met alle honden groot/klein, reu/teef, jong/oud. 
Ook met speeltjes rent ze graag rond. 
Wandelen dat is geen probleem; ze gaat zo mee en lijkt de lijn te kennen en negeert verkeer. 
Lastig te rijmen omdat ze duidelijk qua socialisatie op mensen een achterstand heeft. Ook als ze zich onder druk gezet voelt kan ze even wat afstand houden. Maar hier al snel gewend en opgebloeid en 1 van de druktemakers die de hele dag wel wil rennen en spelen op het speelveld met de bende. Ze draait hier zo makkelijk mee maar toch.... Wat heeft ze mee gemaakt en hoe zou ze geleefd hebben en hoe komt zo een uniek uitziend hondje toch in een dodingstation en zou worden ingeslapen als ze niet gered was en naar het asiel gebracht? Kiwi is 1 van de overgeschoten honden van het asiel te Fuentevaqueros dat dicht moest. We wisten dat ze ongeschikt was voor de open dag. Maar ze leek verder goed potentie als huishond te hebben en hier doet ze het eigenlijk ook zeker heel goed. Helaas is er nog geen enkele reactie voor haar geweest. Ze is welliswaar geen schattig klein ukkie maar met 10 kilo/40cm is het toch wel een aantrekkelijk formaat zou je denken. 
Als ik dat guitige koppie zie en haar opgewekt zie rondhuppelen dan denk ik daar moeten toch meer mensen vrolijk van worden. Dit pubertje moet uiteraard nog het nodige leren en aan de lijn dwarrelt ze nog alle kanten op, maar wat een leukerdje en haar toch wel unieke uiterlijk voor een spaanse mix zou toch mensen moeten aantrekken. Ik had al eens een Kiwi opgevangen en wilde eerst haar naam wijzigen, maar haar vachtje doet me zo aan de Nieuwzeelandse loopvogel denken en het vrolijke van de naam dat paste gewoon zo goed dat we het maar zo hebben gelaten. Al heeft ze als puber het vaak te druk om te luisteren. Toch houdt ze me goed in de gaten en draait ze probleemloos mee in het ritme van de drukke roedel. 
Vandaag was het huisbezoek voor Noah en dat was overduidelijk een heerlijk plekje voor hem. Ze zijn meteen erna hierheen gekomen en zodoende kon ik Noah vandaag al uitzwaaien. Groot gezin met tieners/jong volwassen kinderen. Weinig alleen zijn en net als hier een heel grote tuin en wandelmogelijkheden om het prikkelarm aan honden te houden. Geen hondenmaatjes om mee te spelen thuis maar hij zal nu weer zo kunnen genieten van lange wandelingen en heel veel aandacht en knuffels zonder dat er steeds andere honden in de weg komen te staan. Heel veel geluk Noah!
Luna waakte deze week over de Ranjaclub. Een drukke week weer gehad. Na een jaar zonder slaapkamerkast is daar nu eindelijk een mooie nieuwe kast.
Inmiddels alles schoongemaakt maar nog geen tijd gehad de spullen die o.a. op zolder liggen uit de tassen in de kast te leggen. De hangers boven maar eerst eens goed ontstoffen voor ik er weer kleding aanhang want die liggen al een jaar zo los in een doos boven. Hoop morgen toch even daar tijd voor vrij te maken want wat zal het heerlijk zijn alles weer bij de hand te hebben. 
Verder weer wat geoogst in de tuin maar meest druk met de honden
en het vele werk dat ze soms met zich mee brengen......en wat hoopvol is ook met reacties! 
Mail beantwoorden kost veel tijd maar wat is het dan fijn als je dan zo aan het einde van de week het goede nieuws kunt schrijven dat Noah vandaag gereserveerd is. Morgen is het huisbezoek.
Rebecca zat al meer dan een jaar in het Sierra Nevada asiel. Liep al lange tijd te zwerven bij een benzinestation waar ze vermoedelijk gedumpt was en werd verzwakt en onder de teken gered. Bij aankomst van slag in het asiel maar gelukkig heeft ze geen ziektes opgelopen en bloeide ze op tot een sociaal aanhankelijk lief meisje. In mei was de aarzeling tussen haar en Muisje en kwam Muisje die net iets kleiner was, maar nu we honden voor de open dag nodig hadden kwam zij in beeld ook omdat er geen kleine honden verder waren en het op zich goed is voor de bezoekers om juist kennis te maken met een podenco aangezien dit ras in Spanje juist vaak zo in verschrikkelijke omstandigheden moet leven en altijd wel in de asielen te vinden is en vaak lang op een huisje moeten wachten. Rebecca zou sociaal met mensen, ook kinderen zijn en goed met alle honden en we gunden het haar zo een fijn warm thuis te vinden. Denkende dat ze op de open dag dan wel zo lieve adoptanten zou moeten kunnen vinden. 
Maar bij aankomst dus in de auto bench al van slag. Ze zou de lijn kennen maar was verstijfd van angst aan de straat. Ja ze is zo een lieffie, maar duidelijk geen hondje die gewend is zich vlot in een nieuwe omgeving of onbekende situatie aan te passen. Geen open frank en vrij hondje dus en daardoor ongeschikt voor de open dag. Ook in opvang bij een kindergezin leek een stap te ver. Zodoende dus hier gebleven.
Sociaal en probleemloos met alle honden. Wel een hond die als de "bende" als 1 kluwen aan het rennen en stoeien is zich wat afzijdig houdt maar als de honden meer verspreid buiten 1 op 1 spelen dan zie je haar vaak gezellig ook stoeien en rennen. Vooral met Freek kan ze het goed vinden zoals op de video van 7 oktober te zien is. Helaas ook een hond die als de rest naar binnen komt achterblijft en nog even uit zicht een flink gat spit. 
Het is echt een heerlijke knuffel. Sociaal met andere honden en hoewel ik denk dat ze het gelukkigste zal zijn als ze met 1 of meer honden samen kan wonen, komt ze hier in de hele grote roedel met veel drukke honden gewoon niet uit de verf. Voor haar fijn dat hier een grote tuin is en ze niets hoefde en aan het ritme kon wennen en tot rust kon komen. Maar door de drukke omstandigheden hier is het leren lopen aan de lijn gewoon nog uitgesteld. Ze staat nog niet geadverteerd maar is wel beschikbaar voor adoptie want je hoopt toch stiekem dat er iemand al ziet hoe lief ze is en haar potentie ziet om met wat extra aandacht een heerlijk fijn huishondje te worden. 
Mandy is een vrolijke reuzepup van 1 jaar oud die nu al 71cm meet en in haar puppy-onschuld al overal bij kan. Ze is gevonden op het platteland van Guadix en naar het Sierra Nevada asiel gebracht. 
Ze lijkt iets van een kruising tussen een Spaanse Mastin en een Rafeiro do Alentejo (Portugese Berghond). Ze is sociaal en vrolijk maar wel een hond voor mensen die haar wat ruimte kunnen bieden. Ik was helemaal weg van haar. Na enkele dagen hier is ze door gegaan naar Janna in de opvang en was op de Open Dag present maar kreeg helaas geen aanvragen. Dierendag was bijna voorbij toen op de late avond er toch nog een reactie kwam en wel voor Mandy. Van iemand die beweerde "hem" (tis toch echt een meisje) een super thuis (zonder details waarom het dan wel zo super zou zijn) te kunnen geven, maar dan wel graag gratis want je doet het toch voor een goede plek en dat is toch belangrijker dan geld. Nog uitgelegd dat ze bemiddeld werd door een non profit stichting en dat het een bijdrage is in de gemaakte basiskosten en nog iets geschreven in de trant dat je toch ook niet van een asiel verwacht dat de hond gratis is. Reactie terug was dat asielen wel degelijk ook honden gratis uitdelen. Ik denk er het mijne van en vond het al helemaal bizar om zo te durven mailen juist op een dag als Dierendag. Maar een serieuze aanvraag heeft Mandy dus nog niet gehad.
Ze doet het verder goed in de opvang. Ze gaat graag wandelen en mag van haar opvangvrouwtje op rustige plekken soms los lopen. Ze rent dan graag en plast wat door het water of speelt met haar grote hondenmaatje Mr Monti die hier indertijd in de opvang heeft gezeten. Mandy is speels en aanhankelijk. Sociaal met iedereen maar kan rastypisch even afwachtend zijn. Ze slaapt in de nacht rustig in de bijkeuken.Vandaag mocht ze mee op een wandeling waarbij ze voor het eerst kennismaakte met de herder reu van een vriendin en dat was dikke pret. Maarre de oplettende kijker zal wel snappen dat we dus baasjes zoeken die stevig in de schoenen staan😂. 
Freek is alweer 7 maanden oud. Hij vermaakt zich hier prima zoals hier met Rebecca maar het is onbegrijpelijk dat een Nederlandse pup ook gewoon tot langzitter aan het worden is. Vandaag als hond alleen een stukje onbekend terrein voor hem gelopen. Bos dat kende hij eigenlijk nauwelijks en dan ook nog eerst een smaller stuk pas dat was spannend en ook veel snuffelen maar al gauw liep hij lekker voor me uit te revieren en volgens mij genoot hij. Helaas te weinig mogelijk en komende weken wordt er weer geklust en met zo een grote roedel is het toch helaas meest in de tuin. Zoe haar huisbezoek was positief. Het is fijn dat de open dag toch in ieder geval voor 1 hond een huisje heeft opgeleverd.
Zoe is een leuke herdermix teefje van een jaar oud die gevonden was op straat en naar het asiel gebracht. Ongeveer rond dezelfde tijd als puber Mandy en die twee deelden een kennel in de Refugio Sierra Nevada. We hadden de dames gereserveerd om naar Nederland te komen omdat ze geschikt leken voor de open dag. Zoe is inderdaad heel open en gezellig.
Vrolijk aanhankelijke puber die nog wat opgevoed moet maar tegelijk heel goed stuurbaar is. Maar ja wel even mijn eten van het aanrecht jatten.
Haar prettige karakter was meerdere mensen op de open dag opgevallen en ze kreeg maar liefst 3 serieuze reacties. Twee vielen af maar de 3e hebben we ondanks wat aandachtspunten wel een heel goed gevoel bij. Vanavond heeft Dirkje gebeld en zo kunnen we Dierendag vandaag afsluiten met een reservatie voor Zoe. Donderdag is het huisbezoek. Helaas kan ze pas na half oktober gehaald. Ze zou eerst afhankelijk van of ze wel of niet zou plaatsenna de open dag anders mogelijk door naar Chantal maar nu is het voor Zoe denk ik fijner om toch maar even hier te blijven. 
Zoe maakt zich er duidelijk niet druk om.Verder weinig speciaals met Dierendag. In de ochtend gewandeld met Phuc en Ravi op het fietspad. Daar werden net borden neergezet dat het fietspad 11-17 oktober dicht is dus dan zullen ze wel verder gaan met asfalteren denk ik. Maar dus dan even geen wandelplek meer waar Phuc goed kan lopen. In de middag medicatie voor Phuc gaan halen maar de praktijk bleek gesloten doordat ze naar een spoedje moesten en dat kan natuurlijk altijd gebeuren. Morgen maar weer die kant op. Was vorige week er ook al voor niets toen de receptie dicht was vanwege assistentie operatie. Hoop dat het morgen lukt want zijn plasmedicatie is op en die vochtafdrijvers heeft hij gewoon echt nodig. En de grote praktijk die is vanwege wegwerkzaamheden thans niet goed bereikbaar en kost teveel tijd om heen te rijden nu. Verder veel achter de pc om te adverteren met de nieuwe honden want je hoopt toch op reacties met Dierendag maar er zijn helaas geen nieuwe reacties verder binnen gekomen
In de avond gewandeld in de schemering op de landweg met Sereno zodat hij toch ook nog even wat extra aandacht kreeg. Sereno is nu 13 jaar oud. Nu nog even uit achter op het veldje en dan slapen. Natuurlijk lekkers maar niet veel leuke dingen kunnen doen met de honden. Daar is het nu even te druk voor. Wel lekker zon gehad vandaag en de honden hadden tussendoor buiten in de tuin het gelukkig ook fijn.
Door de regen waren er minder bezoekers op de open dag en daardoor ook bij de honden van Esperanza. Maar even goed was er nog altijd continue aanloop en hadden de honden en mensen het druk zat. 
Zeker ook bezoekers met serieuze interesse, soms algemene belangstelling voor de buitenlandse honden en en soms voor adoptie maar enkel voor Zoe en Brown zijn aanvragen ingediend. Wel met aandachstpunten dus ik ga morgen daar even goed voor zitten en de mensen mailen en kijken of er mogelijkheden zijn of dat we toch verder moeten gaan zoeken.
Ik zal dan komende week ook de honden eens voor gaan stellen maar het was zo hectisch afgelopen 2 weken. Nog even een impressie van de foto's die ik gekregen heb; wat deden ze toch hun best!
Mandy
Noah
Bryan
Zoe
Brown
Ondanks de regen toch wat leuke foto's gehad die ook misschien weer kunnen bijdragen dat mensen zien hoe lief/leuk een hond is. 
Bryan wil echter een volgende keer mooi weer. Die regen was hem veel te koud.
Al met al toch een geslaagde dag waarbij veel mensen hebben kunnen kennismaken met Esperanza en met de honden en zeer dankbaar dat de Nomadenhof ons weer heeft willen uitnodigen.
En een grote dank aan het team die daar best een zware drukke taak had. 
Iemand had bij de kennel voor de honden een tas met lekkers achter gelaten en dat was precies genoeg om alle honden in een tractatie voor het slapen gaan te geven. Super lief!
