Rust zacht Luna!

 

Rust zacht lieve Luna! De hemel heeft er geen sterretje maar een maantje bij. Luna werd altijd blij van eten maar sinds gisteravond kon ze niets meer eten. Verzwakt heeft ze met haar laatste krachten nog gezellig een laatste ommetje met me gemaakt in een klein dorpsparkje waar ze altijd graag leek te komen en maar een paar minuten met de auto is. Ze vond het altijd leuk om op de bijrijdersstoel mee te gaan. Luna liep heel langzaam, maar in de auto en met het lopen wel alert voor mijn gevoel. Nog even naar huis met een moe hondje. Even met de roedel in de tuin scharrelen. En daarna de laatste gang naar de dierenarts, waarbij ze apatisch naast me zat in de auto. Geen energie meer. Ze was ook afgelopen dagen flink afgevallen. Dikke buik door de tumor maar bespiering teerde weg omdat ze geen voedingstoffen uit haar eten meer kon halen. Het is goed zo. Vandaag is het precies 8 maanden geleden dat ze aankwam vanuit Spanje en gister is ze 15,5 jaar oud geworden. Een mooie leeftijd en een mooie tijd nog hier bij de Ranjaclub en gezien de diagnose in januari langer dan vooraf gedacht. En voor mijn gevoel met goede kwaliteit van leven. En als die kwaliteit geheel lijkt weggevallen dan is het lijden en moet je niet meer rekken.

Ik mis je gezelschap maar heb er vrede mee. Je bent rustig ingeslapen. Rust zacht lieve Luna!