Vorige week zondag 22 april zaten we nog gezellig saampies. Behalve de dikke pijnlijke buik door de inoperabele levertumor was er niets aan je te merken. Zaterdagavond 28 april nog bericht dat je die middag nog lekker 2 uur mee door de velden had gehuppeld en daarna met smaak je eten opgegeten had. Maar in de loop van de nacht ging het mis. Het scenario wat door de artsen was beschreven. Je werd zo ziek en zo beroerd en de baasjes konden niet anders dan zondagochtend de dierenarts laten komen en je laten gaan. Dankbaar ben ik dat Niki tot het laatst zo genoten heeft. Maar intens verdriet omdat je nog zoveel heerlijke jaren gegund was. Je baasjes hebben de diagnose nog nauwelijks kunnen bevatten en verwerken en hoewel bekend was dat je hooguit enkele weken had was het afscheid te snel en te vroeg. Tellen we bij Omi juichend elke maand erbij..... jou was die volle maand ook zo gegund maar net niet gehaald. Maar wel weken waarbij je tot bijna het laatst hebt genoten en mee kon doen. Geen langzame aftakeling maar gewoon heerlijk wandelen en eten en veel bij je baasjes mogen zijn. Niki, je was hier "kind aan huis"en wat zal ik jou verschrikkelijk missen. Voor de roedel hier hoorde je gewoon ook bij de Ranjaclub. Je broertje Rafa en de baasjes Michiel en Dirkje moeten nu zonder jou verder. Hoe, dat weten ze nog niet. Wat is het zwaar!
Rust zacht lieve Niki!!!
Wat een verdrietig bericht. Ik wens Michiel, Dirkje en Rafa heel veel sterkte. En jou natuurlijk ook. Rust zacht lieve Niki, veel plezier daar aan het eind van de regenboog!
BeantwoordenVerwijderenMooi gezegd.
BeantwoordenVerwijderenEllen