Over Marian geen zorgen. Elke dag werd de bult kleiner en dinsdag was er niets meer te voelen. Braaf haar medicatie ingenomen en dat deed zijn werk. Wel nog volgende week terug voor controle.
Vorige week maandag was Brown wat aan het overgeven en blafte me wakker in nacht en wilde eruit. Deed plas en verdween uit zicht van de buitenlampen en ging vermoedelijk ergens in het donker gras vreten. Ik zag haar nergens meer in het donker. Inene hemel helder verlicht dat ik hele veldje kon zien maar waar was Brown toch? Bij een 2e lichtflits was ook flink de donder te horen en toen zag ik haar als een speer terug naar huis rennen. Ik vond haar onder mijn bureau bevend in een mandje terug. Ze bleef onrustig, maar weer naar buiten leek me geen goed idee. Later gras opkotsen en alsnog slapen. In de ochtend weer helemaal de oude en geen problemen meer. Tja een kotsende hond dat kan gebeuren en in de nacht natuurlijk voor mij vervelend en voor Brown pech dat net op dat moment dat ze buiten gras ging vreten dat er even onweer langskwam. Brown is verder gewoon weer terug een blij ei maar haar lijf begint nu wel op te spelen. De leish is gelukkig dus helemaal onder controle maar ondanks carporal is haar gangwerk bij tijden toch wel slecht en zie je inene dat de staar in haar ogen hard gaat nu.
Over een week is het drie jaar geleden dat ze naar Nederland kwam. Nog altijd geen huisje voor deze lieve leuke senior.
Tja en toen was het vrijdag en begon Zani met overgeven. Bij haar bleek het minder onschuldig en zaterdagavond ook problemen ademen en snelle hartslag en temperatuur 39,5. Zondag redelijk rustig maar ze kon gewoon geen water of eten binnenhouden en bleef toch wat reutelen. Maandagochtend naar dierenarts. Rontgen longen, bloedonderzoek. Doorverwijzing dierenziekenhuis. Er is wat met longen en met slokdarm. Onduidelijk of het naast elkaar bestaat of dat ene oorzaak is van het andere en wat dan oorzaak en wat gevolg is. Kortom geen diagnose. Wel vermoedens maar dan blijkt dat het iedere keer toch niet te zijn.
In het dierenziekenhuis werd eerst nog een echo gemaakt. Was ze in de wachtkamer nog aan het seinen dat ze trek had (1e foto) stond ze er na de echo inene plots erg sneu en apatisch bij (2e foto). Besloten tot opname opdat ze vocht via infuus kon krijgen want ze was aardig uitgedroogd. Maar een paar uur opname zijn inmiddels dagen geworden. Er werd gedacht aan obstructie maar bij endoscopie bleek er niets in slokdarm of maag te zitten. Wel is de gehele slokdarm tot en met maag geïrriteerd en afwijkend. Dat was niet van een eerdere obstructie of van enkel irritatie maagzuur overgeven. Er zijn biopten genomen en daar komt over week uitslag van. Door infuus is haar vocht weer op peil en idee was als ze dan met hulp van medicatie niet meer over gaf dat ze in ieder geval naar huis mocht. Maar toen ze haar eten en drinken binnenhield, ging het met de ademhaling weer mis. Dus ze moest ze toch weer blijven. Vanavond bericht dat ademen weer rustiger is maar dat ze nu weer opnieuw overgeeft. Dus het gaat op en neer en het is opnieuw onzeker of ik haar morgen mag halen. Een diagnose is er niet. Ze hopen dat het lab na onderzoek biopten daar duidelijkheid over kan geven maar dat duurt nog even. Is het een infectie die met behandeling gewoon over gaat? Of is het toch kanker? Op dit moment hoop ik in ieder geval dat ze stabiliseert en ik morgen haar lekker weer mag halen. En we hier verder thuis mogen afwachten wat er verder aan uitslag onderzoek komt. Grote zorgen om Zani.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten